Gauthier Toux (Chartres, 1993) woonachtig in Lausanne, is een gerespecteerd pianist/componist die al vele prijzen in de wacht sleepte. Dit is zijn derde album, in dit trio wordt hij omringd door Simon Tailleu op contrabas en Maxence Sibille op drums. Zoals inmiddels bekend, is er een nieuwe standaard gezet in het klassieke jazz pianotrio sinds E.S.T. en The Bad Plus, niet een solist op het toetsenbord met ritmische begeleiding van bas en drums zoals bij Oscar Peterson en vele anderen, maar een trio waarin alle drie de instrumenten een gelijke rol spelen en dat is hier zeker het geval.

Bijna alle composities zijn van Gauthier Toux, het album begint met het rustige “The Other side of the chase” dat een spannende ondertoon heeft en door de herhaalde muzikale motieven wordt het tot een intrigerend nummer. In “There’s no shortcut” gebeurt veel meer, razendsnelle piano akkoorden, gedreven basspel en een gedreven ritme, een superieur nummer. “A secret place” is een heel intiem werk met spaarzame donkere pianofragmenten en ijle basklanken. “Jenny Wren” is geschreven door Paul McCartney, ik ken het niet maar in de uitvoering van Gauthier klinkt het als een mysterieus sfeervol nummer. Het album kent vooral stille bezwerende klanken zoals in het fluisterzachte “Twelve”. “Hanging on it” is dan weer een uptempo compositie met steeds wisselende patronen waarin er zich een bloedstollende race ontwikkelt tussen het klavier en de ritmesectie, kippenvel muziek ! In het nummer “Roads” opent zich een breed spectrum van klanken waarin de drie een prachtig muzikaal platform opbouwen met Toux op het klavier als uiteindelijke afronder van het nummer, super.

“Walking Alone” is ook een wonderschone compositie , een razendsnel muziekstuk met superieur basspel en spaarzame maar indrukwekkende noten van Toux op zijn piano. Ook de afsluiter “Drifting away” is een wederom uiterst sfeervol nummer met gedragen pianoklanken en subtiel spel op de contrabas en betekent ook het einde van deze cd. En dat is wellicht veelzeggend, bij het beluisteren van deze cd, het ontgaat je soms min of meer de volgorde van de nummers, hetgeen erop duidt dat het ontbreekt aan enigerlei afwisseling van de muzikale inhoud van de composities, het klinkt allemaal perfect, maar er is duidelijk een gebrek aan een onderscheidene muzikale instelling waardoor de, overigens fraaie, muziek toch vooral eenzelvig voor de dag komt. Knappe, intelligente muziek die qua diepgang in de composities nog wel wat meer kan gebruiken.

Jan van Leersum.